ژان اوتر، فرستاده ویژه لویی‏ پانزدهم، پادشاه فرانسه بود که از سال 1734 تا 1743 به مدت 9 سال‏ در شرق به سر برد و مناطق مختلف‏ ایران را مورد بازدید قرار داد.

مسافرت او به ایران همزمان با جهانگشایی‏های نادرشاه بود از این‏ رو سفرنامه ژان اوتر یکی از منابع‏ ارزشمند برای آگاهی از جنبه ‏هایی‏ از حکومت نادر و اوضاع ایران و ممالک همجوار در زمان نادرشاه‏ است. کتاب با مقدمه‏ای انتقادی از مترجم آغاز می‏شود. دکتر علی‏ اقبالی در این مقدمه ژان اوتر را نیز از ماموران سیاسی می‏خواند که برای‏ خدمت به کشور متبوع خود به شرق آمد و اطلاعات و گزارش‌های لازم را به‏ فرانسه ارسال نمود. وی ضمن انتقاد از روحیه برتری‏جویی و تقدم‏طلبی‏ اروپائیان نسبت به شرق، در مجموع به انگیزه‏ها و اهداف و دستاوردهای‏ سفر اروپائیان از جمله اوتر، چندان خوشبین نیست. مترجم بخش‌هایی از مقدمه را نیز به گزارش و تحلیلی از نادرشاه و اوضاع ایران در آن‏ عصر اختصاص داده، سعی می‏کند علل ناکامی‏های نادر در کشورداری را روشن سازد.